********************************

.....................................................* χρηστικές πληροφορίες και ενημέρωση για τον αγροτικό κόσμο *
"Χαίρε Ω Χαίρε Ελευθερία" Δ. Σολωμός

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Να τι παράγουμε και εξάγουμε, να τι πουλάμε με το μόχθο, τον κόπο μας!


ΤΙ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΕΛΛΆΔΑ; ΜΗΝ ΒΙΑΣΤΕΊΤΕ ΝΑ ΠΕΊΤΕ ΤΊΠΟΤΑ!!!


Επειδή μας έχουν πρήξει...Ότι η Ελλάδα δεν παράγει.... "τίποτα"  ας δούμε μερικα από αυτά.......

  Σίγουρα, αν το κράτος ήταν σοβαρό, θα είχαμε πολλές πρωτιές και θα βελτιώναμε τις εξαγωγές μας. Αλλά και τώρα, δουλεύουμε, παράγουμε, βγάζουμε, εξάγουμε.....
 
ελληνικά προιόντα.jpg
Έστω αν μετά πάμε και χαλάμε τα λεφτά μας στις γειτονικές χώρες....ας πούμε ...Ντουμπάι, Σευχέλες, Αγιο Μαυρίκιο... 
Καμμία σημασία και κανένας πόνος, καμία "ενοχή" αν δεν έχουμε πάει στη Σαντορίνη, στη Λίμνη Πλαστήρα, στην Επίδαυρο, στο Ναύπλιο, στην Πάργα......στο Κατάκολο βρε αδελφέ ....άλλο το ένα άλλο το δύο....
  
Άσχετο επίσης αν ξοδεύουμε λεφτά να αγοράσουμε ακριβά ρολόγια και κοσμήματα.....άσχετο επίσης αν αγοράζουμε -χρόνια τώρα, 4κίνητα βενζινοβόρα για να πηγαίνουμε στο Κολωνάκι -βλ Jeep Grand Cherokee, Ηummer, ΤΟΥΟΤΑ Land Cruiser, αλλα και .....Porsche Cayen τελευταία..... 

aloyminio eladas.jpg Να τι παράγουμε και εξάγουμε, να τι πουλάμε με το μόχθο, τον κόπο μας! Από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, είναι σίγουρο ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν μας έχει χαριστεί, ούτε η ίδια μας η  γή που είναι τα κόκαλα των προγόνων μας.... 


Πως κάποιοι άλλοι τώρα μας πιάνουν "μαλάκες" -ελληνικός διεθνής όρος, είναι άλλο θέμα... 
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε γύρω μας τους φίλους μας και τους εχθρούς μας... 

1) Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. 
2) Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, για  χιλιάδες εφαρμογές. 
3) Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων. 
4) Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α. 
5) Νικέλιο: H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται. 
6) Λάδι:  Είμαστε η 3η στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού. Αυτο μας έδωσε ο Θεούλης.....εμείς όμως αγοράζουμε σπορέλαια, σησαμέλαια, βούτυρα-ζωικά και συνθετικά, λάδι κοκοφοίνικα και άλλες μαλ...ίες και μετα να η χοληστερίνη στα 800 και τα εμφράγματα σερί....  
Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού) 
7) Είμαστε 3η χώρα  σε παραγωγή κρόκου. (saffron) Κοζάνης αλλά εμείς ούτε που το ξέρουμε.... Βάζουμε στα φαγητά μας... κέτσαπ και αμφίβολης προέλευσης σως.... 
8) Είμαστε 5η χώρα  σε εξαγωγές σπαραγγιών... ( δοκιμάστε τα βραστά ή ομελέτα) 
9) Είμαστε 7η χώρα  παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (τo 2004 ήμασταν 4η) 
10) Είμαστε 11η  σε παραγωγή βαμβακιού 
11) Ακόμη:  14η σε αφίξεις τουριστών. (18,2 εκ) 
12) Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων...και 
Φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας..... 
Και εις ανώτερα 
  
Υ.Γ : Μη ρωτάτε που βρήκαμε τα στοιχεία, είναι αναμφισβήτητα επίσημα

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Την ώρα που η ανεργία χτυπάει «κόκκινο», η απασχόληση σε γεωργία και κτηνοτροφία παρουσιάζει αύξηση

Ανθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους ή είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα και αναζητούν διέξοδο στη γη. Την ώρα που η ανεργία χτυπάει «κόκκινο», η απασχόληση σε γεωργία και κτηνοτροφία παρουσιάζει αύξηση

Τα... βουνά έχουν πάρει χιλιάδες νέοι Ελληνες, διωγμένοι από την κρίση και την ανεργία στα μεγάλα αστικά κέντρα. Καθώς οι θέσεις εργασίας χάνονται η μία μετά την άλλη και το φάσμα της εργασιακής ανασφάλειας μεγαλώνει, πολλοί 30άρηδες επιστρέφουν στα χωριά τους, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Η κατάρρευση της οικοδομής και το κραχ στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών σπρώχνει ολοένα και περισσότερους στην επαρχία και την αγροτική ζωή.


Τα τελευταία δύο χρόνια η οικογένεια του 44χρονου Σάββα Λαμπριανίδη έχει εγκαταλείψει τη συμπρωτεύουσα για να εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό Αναγέννηση στις Σέρρες 

Στα χωριά και στις πόλεις της υπαίθρου, πρώην στελέχη εταιρειών, εργολάβοι οικοδομικών εργασιών, άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους ή είδαν τα έσοδά τους να περικόπτονται ψάχνουν μια διέξοδο στην κρίση κοντά στη γη και στα προϊόντα της. Ανοίγουν καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, ασχολούνται με τη μελισσοκομία, την κτηνοτροφία και με «πρωτοποριακές» καλλιέργειες, όπως τα σαλιγκάρια, η τρούφα ή τα ρόδια, που έχουν καλή τιμή ως τελικό προϊόν και ο χυμός τους κατακτά τα σούπερ μάρκετ. Η γεωργία, στους χαλεπούς καιρούς, ανθεί ξανά...


Η 30ΧΡΟΝΗ ΕΥΗ
Σπούδασε μάρκετινγκ, τώρα εκτρέφει σαλιγκάρια
Η 30χρονη Εύη εδώ και μερικούς μήνες «κυνηγά» σαλιγκάρια. Κάθε πρωί σηκώνεται νωρίς και πηγαίνει στο χωράφι της, έξω από την πόλη της Αρτας. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει καθημερινά να φροντίσει εκεί.
«Φυσικά και έχει δυσκολίες. Μέχρι πρόσφατα δεν είχα καμία σχέση με αγροτικές δουλειές».
Στα 19 της χρόνια έφυγε από την πατρίδα της, την Αρτα, για τη μεγάλη πόλη.
Στην Αθήνα σπούδασε μαρκετινγκ και 3D animation. Εκανε διάφορες δουλειές, κυρίως ως γραμματειακή υποστήριξη σε λογιστικά γραφεία.

«Είναι κάτι που πάντα ήθελα, να έχω δική μου δουλειά. Νομίζω έκανα το κατάλληλο βήμα την κατάλληλη στιγμή. Τώρα πλέον οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι ασφυκτικές», λέει η Εύη

«Είναι κάτι που πάντα ήθελα, να έχω δική μου δουλειά. Νομίζω έκανα το κατάλληλο βήμα την κατάλληλη στιγμή. Τώρα πλέον οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι ασφυκτικές», λέει η Εύη


«Εψαχνα κάτι πιο σχετικό με τις σπουδές μου, αλλά οι διαφημιστικές εταιρείες πόσες είναι πια»;
Η απόφαση
Πριν από δυόμισι χρόνια, όταν η οικονομική κρίση άρχισε να κάνει την εμφάνισή της, αποφάσισε να επιστρέψει στην Αρτα.
«Αν μπορούσα να βρω δουλειά να με κρατήσει στην Αθήνα, με έναν αξιοπρεπή μισθό, δεν θα έφευγα. Αλλά η πρωτεύουσα και οι ρυθμοί της με κούρασαν». Κάπως έτσι αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το κτήμα 8 στρεμμάτων της οικογένειάς της και να ασχοληθεί με την καλλιέργεια σαλιγκαριών ανοιχτού βιολογικού κύκλου.
Τώρα αισθάνεται πολύ ωραία που είναι αφεντικό του εαυτού της. Μένει μόνη της και δείχνει σίγουρη πως η επένδυσή της θα πάει καλά και θα αποδώσει τα επόμενα χρόνια.
«Είναι κάτι που πάντα ήθελα, να έχω δική μου δουλειά. Νομίζω ότι έκανα το κατάλληλο βήμα την κατάλληλη στιγμή. Τώρα πλέον οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι ασφυκτικές».


Σάββας και Μάρκος
Πατέρας και γιος γύρισαν στο χωράφι
Τα τελευταία δύο χρόνια η οικογένεια του 44χρονου Σάββα Λαμπριανίδη έχει εγκαταλείψει τη συμπρωτεύουσα για να εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό Αναγέννηση στις Σέρρες.
«Γεννήθηκα στο χωριό και μόλις παντρεύτηκα έφυγα για τη Θεσσαλονίκη, σε ηλικία 22 χρόνων. Εκεί δούλεψα σε δύο βιοτεχνίες-κλωστήρια. Οταν έσπασε η δουλειά, το 2000, έφτιαξα ένα συνεργείο καθαρισμού. Δούλεψα υπερβολικά, αλλά δεν έβγαινε μεροκάματο».
Με τρία παιδιά στον προθάλαμο της ανεργίας αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στα χωράφια του. Επισκεύασε το πατρικό του σπίτι και ξεκίνησε με 17,5 ιδιόκτητα στρέμματα. Τώρα νοικιάζει 700. Καλλιεργεί ρύζι, καλαμπόκι και τεύτλα.
«Το χωριό μου έχει ριζοχώραφα. Το ρύζι είναι μια παραγωγή που έχει μέλλον, επειδή υπάρχουν άδειες για ορισμένους νομούς και συγκεκριμένα χωριά. Δεν μπορεί να το σπείρει ο καθένας όπου θέλει».
Ο μεγάλος γιος του, ο 21χρονος Μάρκος, που μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε ηλεκτρολόγος εγκαταστάσεων, είναι κι αυτός τώρα κατά κύριο επάγγελμα αγρότης.
«Είναι μια καλή διέξοδος στην κρίση. Η δουλειά του αγρότη είναι δύσκολη, αλλά το προτιμώ από το να δουλεύω για 400 και 500 ευρώ και να φοβάμαι μην απολυθώ».

Δημήτρης
Από στέλεχος πολυεθνικής έγινε χάι τεκ αγρότης
Ο Δημήτρης Ζωγόπουλος πρόλαβε να εγκαταλείψει την Αθήνα και την καριέρα στις πολυεθνικές προτού η κρίση επιβληθεί στην πρωτεύουσα. Ξεκίνησε από την Κυπαρισσία της Μεσσηνίας. Κι εκεί έχει καταλήξει. Στο ενδιάμεσο σπούδασε στη Γεωπονική Αθηνών και συνέχισε με οικονομικά και MBA στο Κλίβελαντ των ΗΠΑ.
Στην Αθήνα επέστρεψε το 2004, για να δουλέψει σε μεγάλη χημική βιομηχανία με φυτοφάρμακα, ως υπεύθυνος στο μάρκετινγκ. Εμεινε εκεί περίπου τρία χρόνια. Λίγο πριν η κρίση κάνει την εμφάνισή της αποφάσισε να γυρίσει στην οικογενειακή επιχείρηση της Κυπαρισσίας και να την εξελίξει.
«Ο πατέρας μου είναι κι αυτός γεωπόνος και έχει μια μονάδα με γεωργικά εφόδια, λιπάσματα, σπόρους, φυτοφάρμακα κ.ά. Δεν βρήκα κάτι να με καλύπτει στις πολυεθνικές. Συνειδητοποίησα πως μια καριέρα εκεί δεν αξίζει τον κόπο, όσον αφορά τις αποδοχές. Δυστυχώς σε... ξεζουμίζουν χωρίς ευοίωνες προοπτικές. Τώρα που η κρίση σαρώνει τα πάντα, αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος για την επιλογή μου». Ο 34χρονος Δημήτρης επέκτεινε την οικογενειακή επιχείρηση κατασκευάζοντας μια υπερσύγχρονη μονάδα θερμοκηπίων, περίπου 45 στρέμματα, όπου όλα ελέγχονται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές. «Η δουλειά πάει πολύ καλά και νιώθω πως κάνω κάτι πολύ δημιουργικό».

Νίκος και Μαριάννα
Ανοιξαν κατάστημα στην Αρτα
Ο Νίκος και η Μαριάννα είναι γεωπόνοι. Γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν στην Αθήνα. Εμεναν στην Κυψέλη και μετά για λίγο στα Ανω Πατήσια.
Από τον περασμένο Μάιο μένουν στην Αρτα, την πατρίδα του Νίκου.
«Είδαμε ότι δεν μας έπαιρνε άλλο η Αθήνα», περιγράφει ο 33χρονος Νίκος Παπαδητρίου.
«Στην Αθήνα είχα δουλέψει στον ΕΛΓΑ και σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα του πανεπιστημίου. Οταν έληξε η σύμβασή μου, έμεινα άνεργος και για έναν ολόκληρο χρόνο δεν έβρισκα δουλειά».
Η γυναίκα του εργαζόταν σε μελετητική εταιρεία και έχασε τη θέση της λόγω περικοπών. Ετσι αποφάσισαν να μετακομίσουν στη γενέτειρα του Νίκου και να κάνουν κάτι δικό τους.
Ανοιξαν κατάστημα με βιολογικά προϊόντα συσκευασμένα και φρέσκα. Και δεν το μετανιώνουν.
«Από το μηδέν το φτιάξαμε και για αρχή καλά πάει». Το επόμενο βήμα είναι να εμπλακούν στη βιολογική γεωργία. «Θα ξεκινήσουμε με μανταρίνια και λαχανικά και... βλέπουμε».
Στράφηκε στην κτηνοτροφία

«Δεν βρήκα κάτι να με καλύπτει στις πολυεθνικές. Συνειδητοποίησα πως μια καριέρα εκεί δεν αξίζει τον κόπο. Τώρα, που η κρίση σαρώνει τα πάντα, αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος για την επιλογή μου», λέει ο Δημ. Ζωγόπουλος



Ο 38χρονος Στέργιος Μαυρουδάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στη συμπρωτεύουσα δούλευε ως ελαιοχρωματιστής. Εμαθε τη δουλειά σε μια εποχή κατά την οποία η οικοδομή μεσουρανούσε. Τα τελευταία χρόνια, όμως, όλα άλλαξαν. «Δεν έβρισκα πια δουλειές, ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος».
Αποφάσισε να μετακομίσει στο χωριό Θολός των Σερρών, απ' όπου έλκει την καταγωγή του ο πατέρας του, και να ασχοληθεί με την κτηνοτροφία. «Ηθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου». Μένει στο σπίτι της γιαγιάς του και σήμερα έχει 50 ζώα, πρόβατα και κατσίκια. Στόχος του είναι να γίνουν 300 και να μην πουλάει μόνο χύμα γάλα, αλλά να φτιάχνει και τυρί. «Δεν έχω μετανιώσει. Αισθάνομαι δικαιωμένος. Βλέπω και τους ανθρώπους στην πόλη που μεγάλωσα να μην έχουν να πληρώσουν το δάνειο του σπιτιού τους».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

* από την εφημ. "ΤΟ ΕΘΝΟΣ" 25.03.11

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

WWF - Η Ώρα της Γης

WWF - Η Ώρα της Γης

Με υπουργική απόφαση αναστολή οικοδομικών αδειών στο Μαίναλο


  Μαίναλον 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΗΣ ΑΕΙ ΜΑΙΝΑΛΟΝ


9/3/2011

Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε εχθές 8/3/2011 με πρωτοβουλία του Δημάρχου Τρίπολης για το θέμα της υπουργικής απόφασης αναστολής οικοδομικών αδειών στο Μαίναλο. Στην σύσκεψη δεν εκλήθη η Αεί Μαίναλον αλλά και άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενώ δεν παρευρέθηκε εκπρόσωπος της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
 Η σιδηρά γροθιά, την οποία προσπάθησαν να συμπήξουν ορισμένοι τοπικοί παράγοντες της Αρκαδίας προκειμένου να την καταφέρουν επί της υπουργικής απόφασης ΥΠΕΚΑ φοβούμεθα ότι δεν χωρούσε πολλούς δακτύλους αμφιβολίας και  διαφοροποίησης…
Θα λέγαμε κρίμα αν ήταν η πρώτη φορά.  Κάποιοι παράγοντες της Νομαρχίας Αρκαδίας προσπάθησαν, πλην  ανεπιτυχώς στο πρόσφατο παρελθόν να  μας εμποδίσουν να παραστούμε και να θέσουμε τα θέματα του περιβάλλοντος στο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων Αρκάδων.
 Η εταιρία μας αλλά και άλλοι φορείς, όπως η Παναρκαδική Αμερικής και η ΕΚΠΑΖ  με δημόσιο τρόπο(και όχι λειτουργώντας εν κρυπτώ ) ζήτησαν από το ΥΠΕΚΑ με την υπ’αριθμ. πρωτ. 1733/16.7.2010 αίτηση τους την αναστολή οικοδομικών αδειών στο Μαίναλο.
 Ήδη με την από Ιουνίου 2010 (προϋφιστάμενη της αιτήσεως μας) υπηρεσιακή  γνωμοδότηση περί αναστολής αδειών στο Μαίναλο την αναστολή ζητούσε η αρμόδια Διεύθυνση Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ, με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 141001/1714/1.6.2010 έγγραφο της.
Στο πρόσφατο παρελθόν άλλωστε (έτη 2000 και 2003) τοπικοί φορείς με ανακοινώσεις τους –με τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους- δεν κινούνταν άραγε  στην ίδια με το Νομοσχέδιο κατεύθυνση, της αναστολής δηλ. των οικοδομικών αδειών στο Μαίναλο;
 Η αναστολή αδειών στο τελικό στάδιο, πριν την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος είναι άλλωστε μια συνήθης διαδικασία που ακολουθείται προκειμένου να μην δημιουργούνται τετελεσμένα στην περιοχή εφαρμογής, ιδία στο τελικό στάδιο της δημόσιας διαβούλευσης της, όπως εν προκειμένω.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση που η προκείμενη υπουργική απόφαση δεν ήταν τέλεια  και ήθελε ενδεχομένως τροποποιήσεις και η εταιρία μας θα συζητούσε ενδεχόμενες εξαιρέσεις, όχι όμως βιοτεχνικών και βιομηχανικών χρήσεων αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει -κατά την κρίση μας- με τον τρόπο που επέλεξαν οι εν λόγω φορείς, χωρίς δηλαδή την παρουσία και την γνώμη περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η δική μας, απουσία που δεν άφησε περιθώρια για βελτιώσεις της εν λόγω απόφασης ΥΠΕΚΑ.
Η εταιρία μας, με όλες της τις δυνάμεις, κινούμενη από αγάπη για τον τόπο εδώ και καιρό σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της εγκατάστασης μονάδας παραγωγής μπετόν στην Βλαχέρνα και  άλλων ασύμβατων χωροθετήσεων βιοτεχνικών μονάδων στην περιοχή αλλά και στην περίπτωση της εικοσαετούς μεγάλης ρύπανσης του Τράγου και Λάδωνα ποταμού από το τυροκομείο πρόβαλε και υποστήριξε δυναμικά τις συγκεκριμένες τοπικές υποθέσεις ως σημαντικές περιβαλλοντικές υποθέσεις, παρά τους αποκλεισμούς και  την αδιαφορία τοπικών και υπηρεσιακών φορέων.
Νομίζουμε ότι πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι το περιβάλλον της Αρκαδίας ανήκει στην παγκόσμια φυσική κληρονομιά και αφενός δεν είναι φρόνιμο να θεωρείται τοπικό βιλαέτι κανενός, αφετέρου δε δεν  είναι δυνατόν να θεωρείται  απλώς ως «επενδυτική αρένα» συγκεκριμένων συμφερόντων.
Ευχόμαστε η σύνεση να δώσει την θέση της στη οργή ορισμένων παραγόντων και η συγκεκριμένη υπουργική απόφαση να αποτελέσει αφορμή, κατά την διάρκεια ισχύος της για την διεξαγωγή μιας σοβαρής συζήτησης για το περιβαλλοντικό και αναπτυξιακό μέλλον της περιοχής μας, συζήτηση για την οποία τόσο η εταιρία μας, όσο και όλοι οι περιβαλλοντικοί φορείς, εξ όσων γνωρίζουμε παραμένουμε πάντα πρόθυμοι.  
Είναι βέβαιο επίσης ότι την δημόσια διαβούλευση, την ενημέρωση και τη γνώση επιθυμούν και προσδοκούν και στο συγκεκριμένο και σε όλα τα θέματα οι πολίτες της χώρας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.